"Anak, ito ang sundin mo!"

Sa ating mga kabataan lagi nating naririnig ang mga katagang ito mula sating mga magulang. Mula sa pagpapalaki sa atin, sa pag-aaral natin, pagpili ng kurso na kukunin natin sa kolehiyo, pagpili sa mga kaibigan na sasamahan natin, sa pagpili ng magiging nobya or nobyo natin at hanggang sa sa pagpili ng makakasama natin sa pagbuo ng sarili din nating pamilya sa hinaharap. Lahat yan kasama sa kanilang pag-agabay sa ating lahat na mga anak. At alam nating lahat na ang mga magulang ay walang ibang inisip para sa atin ay kundi ang kabutihan at kaginhawaan nating mga anak. Wala silang ibang hangad kundi ang maayos masaganang buhay.

Pero paano kung hindi ka masaya sa pinipilit nilang maging buhay mo sa hinaharap? Kung ang puso at buong pagkatao mo ang nasasaktan at ang sariling kaligayahan mo ang masasakripisyo? Kaya mo pa bang sundin?

Hayy.. para sa kaalaman ng lahat, ito ang pinagdadaanan ko ngayon sa aking mga magulang, lalo na sa aking Ama. Kaya may mga pagkakataon na umiiyak na lang ako sa aking kwarto para marelease yung bigat ng loob na nadarama ko. Pakiramdam ko kasi hindi pa rin sila tapos sa pagsasaklaw nila sa mga gusto ko, sa mga bagay na ayaw ko. Kailangang sila pa rin ang masunod. Kaya nagtatanong ang isip ko sa kanila, "paano naman ang mgasariling gusto ko?" . Hindi ba pwedeng suportahan na lang nila ako at gabayan na lang? Kung madapa man ako sa mga choices and decisions ko sa buhay. Pipilitin kong tumayo at matuto. Pero parang ayaw nilang matuto ako sa sarili ko mismong desisyon sa buhay. Nalulungkot talaga ako sa mga nangyayari sa amin ng parents ko (Dad ko). Parang habang tumatagal lumalayo ang loob ko sa kanila (kay Dad). Parang laging siya lang kasi ang dapat pakinggan, laging tama at kailangang intindihin. Kapakanan ko ba talaga ang iniisip nila o ang mga sarili lang nila at ang katayuan nila sa mga kaibigan nilang tinitingala ang family namin.

"Magkapatid"

Kapatid? Magkapatid? Ano nga ba ang tunay na kahulugan or papel nito sa buhay ng bawat isa sa atin?

Syempre karamihan sa atin na may mga kapatid din, magsasabing masayang magkaroon ng kapatid. Ang iba naman ay halos isumpa ang mga kapatid nila. Sa kadahilanan na rin sa kanya-kanyang sitwasyon sa buhay!

Q: Ikaw, masaya ka ba sa kapatid mo?

Siguro para sa karamihan, masaya sila na may kapatid sila or may mga kapatid sila. Meron kasi silang nakakausap, napapagsabihan ng mga sekreto, tulad ng mga crushes, manliligaw or nililigawan, mga matataas or mga kamoteng grades na nakukuha sa klase, kasabwat sa mga kapilyahan or kapilyuhan, maiiyakan mo kapag nasaktan ka, masasandalan mo kapag may mga problema ka na hindi mo kayang resolusyunan, etc. at etc.

Pero kung ako ang tatanungin nyo about this. Hayy.. mapapabugtong hinihinga muna ako bago ko masasagot ang tanong na yan. Hindi kasi ganun kaganda yung karanasahan ko sa kapatid. (sad to say..)

Hindi kasi ganon ka-ideal yung "magkapatid" relatioship yung sa akin.. Lalo na sa kapatid ko na girl. Hayy.. at isa pang hayy..

Hindi kasi akong masyadong pinagpala sa kapatid eh. Laging sama ng loob at kapahamakan ang naidudulot sa akin. Mabibilang ko siguro sa mga daliri ko yung mga magagandang nagawa ng kapatid ko sa akin. (at least meron..) Mahirap kasi sa magkapatid ang may ingitan at silipan sa mga bagay-bagay na meron ang isa at wala naman ang isa. Yung tipong kailangang meron din si bunso kung anong meron si Ate. Okay lang naman kung yung bagay na yun eh pwedeng pareho kayong meron. Pero paano kung ang bagay na yung eh hindi pwedeng parehong meron or paghatian? Bagay na nakalaan lamang para sa isa. Magiging mapagbigay ka pa rin ba? O maiintindihan mo pa ba ang kapatid mo?

Hay ewan, nalulungkot lang ako kapag naaalala ko ang mga bagay na hindi maganda na nagawa sa akin ng magaling kong kapatid. At ang pinakamasakit ay ang pagtatraydor niya sa akin at tangkaing agawin ang para sa akin. Halos isumpa ko siya nuon at questionin ang Diyos bakit siya pa ang naging kapatid ko sa dinami-dami ng tao sa mundo. Pero ganun pa man, sa kailaliman ng puso ko, nanaig pa rin sa akin na kapatid ko siya, "MAGKAPATID" kami. Kaya hindi ko yun ginawa at ipinasa-Diyos ko na lang sya, na sana magbago pa siya at 'wag na niyang sirain ulit ang maganda at masayang buhay na meron ako ngayon. Makuntento na siya sa kung anong meron siya ngayon.

("Ganun talaga, kung sinong agrabyado, siyang mas pinagpapala. Thank you God Father!")

Are you a Lover or a Fighter

You Are a Lover

You think that there's no use in fighting, even if you know you're right. No one wants to hear that they're wrong, so you try your best to compromise. You have love in your heart for almost everyone. You focus on what you do have in common with people. Life is so much nicer when everyone gets along. For you, that harmony is the most important thing.

Are You a Lover or a Fighter?

What's your Beauty Element?

My Beauty Element is Fire

Wild and sexy, you keep your beauty style smokin' hot. You're not afraid of glamour or showing off your assets! You tend to be addicted to beauty products, and it's not an addiction that comes cheap. For you, it's all about looking good... no matter how much it costs.

What's Your Beauty Element?

March 25

You Are a Brain

You excel at anything difficult or high tech. In other words, you're a total (brilliant) geek. It's difficult for you to find people worth spending time with. Which is probably why you'll take over the world with your evil robots! Your strength: Your unfailing logic Your weakness: Loving machines more than people Your power color: Tan Your power symbol: Pi Your power month: July

What Does Your Birth Date Mean?

"Okay lang"

Subukan ko kayang kalimutan kita saglit. Yung hindi muna kita masaydong ilagay sa sistema ng isip ko at alalahanin ka sa bawat oras na dumadaan sa akin. Kasi parang wala lang din naman sa’yo ang mga bagay na yun. Natatakot na naman kasi ako sa nangyayari, na baka isang araw magising ako na pinaniniwala ko na naman ang sarili ko sa isang bagay na hindi naman pala. At sa pangalawang pagkakataon masasaktan na naman ako ng lubusan. Pakiramdam ko kasi ako lang ang nagpapahalaga sa ating dalwa. Ang dalas mo ng nagiging “insensitive” sa feelings ko or baka sensitive lang talaga ako. Oo nga you’re so sweet to me pero may pagkakataon talaga na hindi mo alam ang simpleng bagay na gusto ko. May pagkakataon na napapasama mo ang loob ko. Iniisip ko nga baka napapraning lang ako sa kaiisip or baka kinukumpara kita sa mga bagay na ginagawa ko para sa’yo.

Hayy, ewan, hindi ko alam at hindi ko na rin alam ang gagawin ko sa tuwing nagkakakaganito ako, tayo. Parang hindi ako ganun kaimportante sa'yo. Parang laging "okay" lang kasi hindi naman ako nagagalit, konting lambing "okay" na naman ang lahat. Pero paano kung mapagod na ako, sa ganung situation na pinalalagpas mo ang mga bagay-bagay na akala mo "okay" lang talaga? Papaano kung biglang maisip ko na hindi na pala talaga ako masaya? Na lagi na lang sumasama ang loob ko. Or baka talagang hindi kita napapasaya kaya tayo nagkakaganito. (Ang sakit naman nun)

Ngayon pa lang na naiisip ko na baka hindi din talaga tayo sa isa't isa, nasasaktan na ako ng husto. Dahil ayaw ko ng i-let go yung mga bagay na nakasanayan ko na, na ikaw ang kasama ko. Wag naman sana tayong umabot sa ganon. Dahil baka talagang hindi ko na kayanin sa pangalawang pagkakataon na 'to.